De tuin heeft rabarber nodig!
Iedereen kent rabarber. Maar weet je ook dat er naast de klassieke soorten er ook een is waarvan de stelen tot het najaar geoogst kunnen worden? Of is rabarber een vrucht of een groente? Of waar rabarber goed groeit? Gelijk al!
Over rabarber verschillen de meningen. Of je houdt van zijn zoetzure aroma of je vindt de smaak van de sticks slecht. Ik ben opgegroeid met rabarber. In mijn jeugd vormde hij de aangrenzende tuinen en dus ook de traditionele desserts. De dagelijkse vliegbezoeken aan de “tantes Josefa en Roberta” leverden me veel rabarbercompote plus vanillesaus en stukjes cake met hoge mutsen gemaakt van meringue op. Dus ik zou het bijna zeker lekker vinden. Gelukkig! Ik weet nog dat ik het raar vond toen de rabarber ’s nachts van het menu werd gehaald. Op 24 juni, midzomerdag, was het altijd voorbij. Vandaag de dag weet ik natuurlijk dat dit fundamenteel correct is. Want in de loop van de zomer neemt de concentratie oxaalzuur in de stelen toe – en een hoge dosis oxaalzuur is niet goed voor je gezondheid. Maar er is nog een goede reden om in de zomer een rabarber in alle rust te laten groeien: hij heeft veel tijd nodig om op te laden voor een goede oogst volgend jaar.
Als vuistregel geldt dat je niet meer dan tweederde van alle bladstelen moet oogsten. Vooral bij jonge planten is het raadzaam om de bloemen aan de basis voorzichtig af te draaien, zodat de rabarber niet al zijn energie in de zaadvorming steekt. Het snelgroeiende ‘Livingstone’-ras is een uitzondering. Vanaf het 3e jaar kun je een van zijn gigantische witte bloemen laten staan. Ik heb twee rabarber geërfd van mijn voorganger. Nummer één is al een jaar of twee zwak. Waarschijnlijk is hij al op een leeftijd waarop je jezelf niet meer helemaal wilt uitputten :). Hij zit ook gehurkt tussen een pad en de appelboom. Het tweede exemplaar schuin er tegenover doet het voortreffelijk. Misschien ook omdat hij meer dan een vierkante meter voor zichzelf heeft – een maat die je zou moeten plannen voor minstens één rabarber.
Ik geef ze allebei elk voorjaar en na het einde van de oogst 10 tot 15 liter compost. Dit doet wonderen! Als het in de zomer te droog is, geef ik mijn rabarberplanten regelmatig lang water. En het is ook de moeite waard om onder de bladeren te kijken: ik vind daar altijd naaktslakken die zich voor mij verstoppen.
De herfst is de beste tijd van het jaar om gesneden stukjes rabarber te transplanteren. De temperaturen zijn gematigd, de grond is nog warm en je hoeft niet te veel water te geven. Als het in potten wordt aangeboden, kunt u natuurlijk ook in het voorjaar rabarber planten. De groenteplant voelt zich alleen prettig op vochtige, goed doorlatende, voedselrijke bodems. Hij houdt van zonnige tot gedeeltelijk beschaduwde plaatsen waar zijn wortels zich ongestoord diep kunnen verspreiden.
Je moet geduld hebben met de oogst na het planten. Pas in het tweede en derde jaar kunnen de eerste stelen worden afgesneden. Het plantgat moet minimaal twee keer zo groot zijn als de kluit. Na het uitgraven giet ik compost in het plantgat. Dus de jonge rabarber is even goed verzorgd. Ik meng een deel van de uitgegraven aarde met de compostaarde in de put. Afhankelijk van hoe stevig de kluit is, wordt deze met de handen ingedrukt of gescheurd. Zodra de rabarber op grondniveau in het plantgat kruipt, vul ik het gat rondom met aarde en ga er voorzichtig op staan. Ik vind het heerlijk om een schenkrand op te stapelen met de hark. Ik kan uren met… Last but not least krijgt de nieuwkomer natuurlijk een cast. Het groeit dus goed.
De rabarber en zijn veelzijdigheid
Is rabarber een vrucht of een groente? Mijn gok is dat in enquêtes 50 procent van de betrokkenen zeker weet dat rabarber een vrucht is. Helaas fout… Rabarber is een groente. Namelijk aan de weinigen die de winter goed doorkomen en ons jarenlang kadootjes geven! Daarnaast heeft de plant uit de duizendknoopfamilie veel mineralen, vitamine B en C in de stengels en is caloriearm. Misschien moet ik er ook bij vermelden dat je de bladeren van rabarber zeker niet moet eten. Het hoge oxaalzuurgehalte kostte verschillende mensen het leven na de introductie van rabarber in middeleeuws Europa. Maar je kunt ze heel goed gebruiken om te mulchen! De klassieke rabarbersoorten verschillen in grootte, uiterlijk en smaak. ‘The Sutton’ is een van de beproefde groenvleessoorten. De machtigste in hun soort is versierd met half groene, half rode 90 cm hoge stelen. Een mooi alternatief is de variant ‘Esta’. Het wordt niet zo groot, en het vlees scoort met een licht zure noot. De late Canadese variëteit ‘Red Valentine’, waarvan de heerlijke stelen door en door rood gekleurd zijn, is erg populair. Net als de 40-50 cm lage rabarberrassen ‘Frambozen Rood’ en ‘Holsteiner bloed’ behoort hij tot de roodvlezige rassen. De korte varianten overtuigen met een milde smaaknoot. Binnen de rassen neemt ‘Livingstone’ een bijzondere plaats in. Omdat hij snel groeit, kan er tot in de herfst continu geoogst worden. zuur tot het bewezen
