Oplichterssyndroom
Het leven

Dit werkt het beste tegen het imposter syndroom

Imposter syndroom, ook wel bedriegersyndroom, betekent: Gekwalificeerde mensen leven in angst dat iemand erachter komt dat ze niet competent genoeg zijn. Er is iets dat kan helpen. “Oh God, wat doe ik hier?” Mensen met het bedriegersyndroom stellen zichzelf deze of aanverwante vragen bijna de hele tijd. Hoewel ze gekwalificeerd en bekwaam zijn, worden ze geplaagd door zelftwijfel en voelen ze zich vaak bedriegers. Ze hebben het gevoel dat ze gewaardeerd worden voor iets dat ze niet zijn of helemaal niet kunnen – en zijn bang dat iemand erachter zal komen. Dat kan niet alleen erg stressvol zijn, het kan ook van invloed zijn op het werk en het leven als geheel.

Het bedriegersyndroom komt vaker voor dan je zou denken – zonder grote genderverschillen. En dat geldt zowel op het werk als op de universiteit. In een onderzoek van de Brigham Young University werd ongeveer 20 procent van de deelnemers getroffen. Zelfs enorm succesvolle mensen kunnen soms niet geloven dat ze het succes echt verdienen. Het bedriegersyndroom is op geen enkele manier gerelateerd aan prestaties. Mensen zijn echt goed in wat ze doen, maar ze geloven het niet. Maar er is iets dat een beetje kan helpen.

Met vriendschappen tegen het oplichterssyndroom

Voor hun onderzoek interviewden de wetenschappers eerst studenten van een academisch eliteprogramma en vroegen ze onder meer naar hun strategieën om met het impostor-syndroom om te gaan. Resultaat: Ondersteuning en aandacht van stabiele sociale netwerken buiten de universiteit blijken het meest effectief. Hieronder vallen bijvoorbeeld familie en vrienden. De onderzoekers bevestigden dit vervolgens opnieuw in een vervolg van het onderzoek.

Aan de andere kant voelden degenen die directe medestudenten benaderden zich vaak slechter en hadden een meer uitgesproken gevoel van bedrieger. Gokken en andere afleidingsmaatregelen op korte termijn zijn daarom nogal contraproductief. En repressie en nasynchronisatie van het probleem helpen ook niet. De innerlijke twijfels blijven bestaan ​​- zelfs als niemand ze ziet.

Waardering en acceptatie

Naast professionele therapeutische hulp die het probleem op de lange termijn bij de wortel aanpakt, is het beste wat mensen met het impostor-syndroom kunnen doen: een goede, ondersteunende vriendenkring opbouwen en voldoende tijd doorbrengen met dierbaren. Dit is natuurlijk maar één kant en niet de enige schroef die kan worden gedraaid. Op het werk kan het volgens Bednar bijvoorbeeld nuttig en verstandig zijn om een ​​waarderende bedrijfscultuur te creëren waarin fouten en mislukkingen openlijk worden gecommuniceerd en geaccepteerd: organisatie.” En dus misschien op een gegeven mom